In de tijd van Louis Couperus sloften oude mensen voorbij, het verleden op hun schouders meetorsend. Vandaag de dag hebben pensionado's nog een heel leven voor zich. In dit essay schetst de emeritus hoogleraar in de klinische geriatrie, Dick Sipsma, een vrolijk beeld van de ouderdom. Aan de nabije horizon verschijnt de novogeront, de nieuwe oudere! Nu het aantal ouderen in de bevolking sterk toeneemt, hebben we een positieve visie nodig op de geestelijke, lichamelijke en maatschappelijke mogelijkheden van de mens op latere leeftijd. De huidige demografische situatie is een historisch en evolutionair novum en vraagt een andere inrichting van de samenleving en een herziening van denken over ouderdom. Er is een belangrijke rol weggelegd voor de oudere mens, die niet langer gezien wordt als een duur onderdeel van onze maatschappij, maar als een steunpilaar, overigens zonder dat er een gerontocratie ontstaat. In de prikkelende visie van Sipsma is de vergrijzing geen doem maar een zegen.