'Denken heeft niets te maken met het innemen van standpunten, eerder met het verlaten ervan. Denken betekent: in beweging komen, verharde tegenstellingen soepel maken. Wie een standpunt inneemt wordt in een oorlogszuchtige rol gedwongen. Op dát punt is hij gaan staan, nu zal hij het voor geen geld meer verlaten.'In deze veelzijdige bundel schetst Cyrille Offermans de lotgevallen van de moderne intellectueel, van diens geboorte uit de geest van het achttiende-eeuwse essayisme tot zijn kwijnende bestaan in onze dagen. Kan de moderne intellectueel zich nog spiegelen aan Rodins Penseur? Moet hij vuile handen durven te maken? Behoort het tot zijn verantwoordelijkheden het doorgaan van praatprogramma's te bevorderen?Geïnspireerd door een viertal voorbeeldige denkers - Denis Diderot, Friedrich Nietzsche, Hans Magnus Enzensberger, Peter Sloterdijk - schrijft Offermans over opvoeding en onderwijs, filosofie en politiek, literatuur en beeldende kunst. De apotheose van dit boek is een vijfdelig gefingeerd interview, een even lichtvoetige als scherpzinnige dialoog in het spoor van Diderot, waarin de vraag aan de orde komt wat het begrip intellectueel aan het begin van de eenentwintigste eeuw nog kan betekenen. Door de gebeurtenissen van 11 september wordt die kwestie onverwachts op scherp gesteld.'Kinderen moeten niet worden bang gemaakt voor het leven, ze moeten er zin in krijgen. Dat is zo ongeveer alles. Ze moeten ervaren dat leven iets anders is dan zure plicht en treurig zelfverbruik. Het ideaal is: zonder argwaan de wereld in - zonder rancune weer naar huis.'