Niet aanraken. Hier ritsen. Situatie gewijzigd. Betreden op eigen risico. Zachte berm. Het wemelt in Nederland van officiële en particuliere tekstborden en -bordjes met een grote variëteit aan hele en halve publieke geboden, verboden, voorschriften, waarschuwingen, kennisgevingen, aanraders en andere boodschappen. Hét kenmerk van deze in telegramstijl gestelde tips: iedereen kent ze maar niemand stoort zich eraan. We nemen deze het-is-maar-dat-je-het-weetkennisgevingen op straat, in het landschap en in openbare gebouwen – bewust of onbewust – op zijn best voor lief. Zo niet Jelle Leenes. Die raakte geïntrigeerd en soms geërgerd door die vele honderdduizenden blikvangers. Hij gaat op zoek naar de zin en onzin van deze tekstborden. Wat is de bedoeling van die overvloed aan staccato teksten, wie heeft ze bedacht en geplaatst, moet een passant zich er iets van aantrekken en wat zeggen die pop-upborden over Nederland en zijn bewoners? Hij gidst de lezer informatief en commentariërend langs twintig alom aanwezige en daardoor overbekende wenken. Je zou zijn selectie de minst gevreesde 'geboden' van Nederland kunnen noemen.