Ineke en Esther leren elkaar kennen via het werk. Zij blijken dezelfde passie te hebben. Door hun werk vangen zij veel signalen op van mensen: verborgen leed, verborgen eenzaamheid, eenzaamheid in al zijn facetten. Ze leven mee en wilden de verhalen optekenen, ondanks of juist dankzij hun eigen leven. De maatschappelijke discussie omtrent de verschraling van de zorg is veelal in deze verhalen op de achtergrond aanwezig.