De jaren dertig van de vorige eeuw. Het leven van de straatarme herders en boeren in de Aspromonte, de bergachtige streek in de punt van de laars, is keihard. Hun denken wordt beheerst door bijgeloof en fatalisme, hun bestaan door tegenslagen en de grillen van feodale landeigenaren. Argirò, een herder, aanvaardt de vernederingen niet en ontworstelt zich aan zijn lot. Als zijn zoon priester wordt zal niet hij voor de padrone moeten buigen maar de padrone voor zijn zoon. Corrado Alvaro (1895-1956) is geboren in San Luca, een klein dorpje vlakbij Aspromonte in Calabria, in het meest zuidelijke gedeelte van deze regio in Italië. In 1919, na voltooiing van zijn studie literatuur aan de universiteit van Milaan, ging hij werken bij de Corriere della Sera. Bijna 40 jaar was hij journalist en een schrijver, die zich onderscheidde zich als een van de meest vooraanstaande beoefenaars van het verisme in de Italiaanse literatuur. Hij moest Italië verlaten vanwege zijn politieke activiteiten (hij schreef o.m. voor de anti-fascisitische krant Il mondo). In 1941 keerde hij voor de begrafenis van zijn vader terug. In 1941 richte hij met Libero Bigiaretti en Francesco Jovine de Italiaanse Bond van Schrijvers op waarvan hij de positie van secretaris vervulde, tot aan zijn dood in 1956.