'Ik kan niet terugverlangen naar toen. Ik kan alleen verlangen naar nu. Maar ook dat blijft ongrijpbaar. Geluk wil niet gedacht worden. Het wil alleen maar zijn.' In deze kronieken van de bewogen jaren 1999-2003 doet Alex Mol onder meer verslag van een plotselinge hartoperatie en de moeite die het hem daarna kost te stoppen met roken, en weer te wennen aan de wereld. Een wereld die intussen begonnen is aan een nieuw millennium, waarin Mol herstelt en zijn weg vervolgt, gedreven door 'verlangen naar nu'. Alex Mol, essayist en columnist van de 'VPRO-gids', verkent de bedden van het oude Europa, inspecteert restruimten, een digitaal bordeel en zwerfinfo. Hij onderzoekt het einde van de brainstorm, de oorzaken van het lachen en de geboorte van de nieuwe gevarenkleur geel-zwart. Verder buigt hij zich in deze bundel over zulke uiteenlopende onderwerpen als het museummeisje, de duivel, glamour, buizenpost en de aard van haast.