Het begrip verlichting hangt als een dreigende donderwolk boven een groot deel van wat je 'de spirituele literatuur' zou kunnen noemen. Er wordt mee geschermd en er wordt over gesproken alsof het iets is waar je het fijne van zou willen of zelfs behoren te weten. Maar valt er eigenlijk wel iets over te weten of over te zeggen? Is het niet eerder zo dat iedere poging om dit ongrijpbare begrip een gezicht te geven juist het tegenovergestelde bereikt? Verlichting is niet te bevatten en niet te beschrijven. En toch is het overal en altijd alles wat er is. Je kunt het niet overzien, maar je overziet het voortdurend. En dat is goed zo. Het is het spel dat zichzelf speelt en doet alsof er iemand is die iets te weten moet komen om te worden wat hij al is. Het is een mysterie, maar een mysterie dat zichzelf op geen enkele manier verborgen houdt. Nergens en voor niemand. Zelfs niet in dit boek