‘Ik ga mijn kinderen later rot verwennen.’ Dat weet Elke Vanelderen (20) wel zeker, na de vreselijke jeugd die ze achter de rug heeft. Op 13 oktober 2010 werd Elkes vader veroordeeld tot drie jaar cel na een van de meest schrijnende zaken van kinderverwaarlozing die de afgelopen jaren in Vlaanderen aan het licht kwamen. Elke en haar twee zussen kregen nooit verse voeding en moesten vaak gaan bedelen of stelen om iets te eten te hebben. Ze werden gedwongen om op stoelen te slapen, met het hoofd op tafel, waardoor Elkes rug nu misvormd is. Het toilet mochten ze van hun vader niet gebruiken, en slechts één keer per maand mochten ze zich wassen, met koud water en Dreft. Slagen en andere vormen van mishandeling stonden quasi dagelijks op het menu... En Elkes moeder? Die was of werd zwakzinnig, en liet begaan. Na jarenlang lijden en ondanks het wegkijken van allerlei mensen en instanties vond Elke op haar zestiende de kracht om de strijd aan te gaan. Moedig, vastberaden en met de hulp van haar vriend en diens ouders vocht ze voor rechtvaardigheid en een beter leven. Vier jaar later is haar vader veroordeeld, haar moeder geïnterneerd, en bulkt Elke van de toekomstplannen. Met haar boek Verloren jeugd. Gewonnen geluk wil deze jonge Vlaamse vrouw haar woede en verdriet van zich afschrijven, maar ook anderen moed geven. Want hoe uitzichtloos je situatie ook is, als je blijft vechten, dient de uitweg zich vroeg of laat aan.