'Als je maar een beetje vermogend bent, kun je in Zimbabwe een hPerdijk leven leiden. De armoe is hier keurig opgeborgen.' Een brief tussen Harare, Zimbabwe, en 's-Graveland, Noord-Holland, doet er op de elektronische snelweg een seconde of twee over. Maar de werkelijke afstand tussen de eerste en derde wereld is, ook na jaren van ontwikkelingshulp, nog altijd zo gapend als de open muil van een nijlpaard. Over deze afstand, en over deze twee werelden, schrijven Rik Kuethe (1942) en René van Rijckevorsel (1961) in Verre vrienden. 'Lopen bij jou de leeuwen langs de rand van de tuin, hier brult Marjolein dat ik naar Jiskefet moet komen kijken.' De briefschrijvers bezitten een gave voor het signaleren van de schoonheid én de absurditeit van het land waarin zij op dat moment verblijven. Zo wordt de lezer meegevoerd langs de raadsels van Afrika, beleeft hij een aangrijpende ontmoeting in Sarajevo, bezoekt hij het bovenhuis van Bolkestein en logeert hij bij een alcoholloze Vietnamveteraan in Wisconsin. Hij reist mee naar het Washington van Monica Lewinsky en hoort over de verborgen geheimen van Victoria Falls, Kaapstad, Little Rock en Brazzaville. Over de Vlamingen van Kinshasa en een Afrikaanse tuinman die Hitler heet. In Verre vrienden wordt een kritisch tijdsbeeld geschetst, openhartig, soms onbezonnen maar vooral persoonlijk en betrokken. Rik Kuethe, ooit diplomaat, en René van Rijckevorsel, getrouwd met een diplomaat, zijn beiden redacteur van Elsevier.