Mensen lijken tegenwoordig wel verslaafd aan geluk. Als we geen pillen slikken, dan lezen we diepgravende artikelen over hoe we in twaalf stappen, of tien, of in een handomdraai het geluk kunnen bereiken. Tevreden en opgewekt zijn, dat is wat we willen. Een blij en rimpelloos bestaan, een aaneenschakeling van gelukkige momenten. Het lijkt wel een guerilla tegen somberheid of melancholie als je alle zelfhulpboeken op de geplaveide weg naar het geluk naast elkaar zet. Bah! Want wie zegt in vredesnaam dat we allemaal gelukkig móeten zijn? Waar staat geschreven dat we geen somber moment, geen spleen, geen blues meer mogen voelen?