De militairen die tijdens de politionele acties in Indonesië gestreden hebben zijn inmiddels boven de 70 en zij zijn er zich meer en meer van bewust dat ze moeten vertellen wat daar gebeurd is, anders wordt de geschiedenis met hen begraven. 'Ook als onze kinderen zich nu misschien nog nergens voor interesseren - zij zullen dit gaan doen zodra wij er niet meer zijn, maar dan kunnen ze ons niets meer vragen! Velen van ons hebben al volwassen kleinkinderen. Voor hen geldt hetzelfde. Vertel ze alles, want op school hebben ze het niet geleerd. Ze weten niet of nauwelijks dat Indonesië vroeger een Nederlandse kolonie was. Ze weten nauwelijks dat hun vader of grootvader als dienstplichtig soldaat op een troepentransportschip werd gezet om aan de andere kant van de wereld 'orde en vrede' te brengen. En dat hij jaren van huis was. 'Ze weten helemaal niet, dat meer dan 6000 (!) jongens nooit meer van hun dienstreis zijn teruggekomen. Daarom moet jij het ze vertellen, veteraan. Dat is je plicht, tegenover je gevallen kameraden, die op de Indonesische erevelden zijn achtergebleven.'