De poëzie van Herman Leenders is toegankelijk en sober van stijl. Zijn gedichten zijn qua taal- en beeldgebruik opzettelijk eenduidig en helder. In zijn nieuwste bundel Vervalsingen worden wrange verhalen verteld, veelal mistroostige registraties opgetekend, maar het zijn wél verhalen die ook altijd op een manier hoopvol zijn of troost bieden. Die ambivalentie, die in enkele gedichten (verstechnisch,metaforisch) sterk is uitgewerkt, beheerst de hele bundel. Hoewel de poëzie van Leenders lichtvoetig oogt en vaak humoristisch gekleurd is (‘Elstar’, ‘De schoonbroer van tante Gerda’) winnen de meeste gedichten bij een tweede of derde lectuur. Er valt meer tussen de regels te lezen dan de lezer bij een eerste lezing vermoedt. De 42 gedichten in Vervalsingen zijn onder te verdelen in driehoofdthema’s: de dood, verliefdheid en liefde, en het dichten zelf.