Moeyaerts gedichten zijn speelse en vaak aangrijpende beelden en gedachten over klein zijn op je achttiende, en maar niet de moed verzamelen om te leven en ook nog eens lief te hebben. Over aantrekken en afstoten, beminnen en bemind worden en toch weggaan. Het zijn gedichten die voor iedereen herkenbaar zijn en die tegelijkertijd een beeld geven van de kleine maar allerbelangrijkste dingen uit de binnenwereld van de schrijver. Daar waar hij het kwetsbaarst is en waar de grote grijns naar buiten toe niet meer volstaat. Hoe verzamelt hij de moed? Hoe verzamelt hij de liefde?