Radio Oranje was tijdens de Tweede Wereldoorlog het belangrijkste medium om de bevolking in bezet Nederland te bereiken. Als regeringsomroep en als radiostation waarop de toespraken van koningin Wilhelmina te horen waren, had Radio Oranje een gezag dat andere radiostations ontbeerden. Naar de manier waarop de regering Radio Oranje wilde gebruiken en in hoeverre zij daarin slaagde is echter verrassend genoeg niet eerder onderzoek gedaan. Historicus Onno Sinke gaat als eerste na wat de opdrachten waren van de regeringsomroep. Aan de hand van archiefonderzoek in Nederland en Engeland beschrijft hij hoe de onervaren medewerkers, onder wie de latere historicus L. de Jong, worstelden bij de uitvoering van hun taak. Ministers die hun invloed wilden laten gelden en gebrekkige verbindingen met het moederland waren maar enkele van de problemen waar zij tegenaan liepen. Op basis van dagboeken en rapporten van verschillende instanties onderzoekt Onno Sinke hoe de luisteraars in Nederland reageerden op de uitzendingen. En passant wordt zo duidelijk wat de mogelijkheden en de grenzen waren van propaganda tijdens de oorlog.