VIJF GROTESKEN: deel 2 in de reeks BELGICA: korte verhalen en essays uit de Vlaamse en Franstalige Belgische literatuur. 'Novellen waarin ik de mensen probeer voor de aap te houden', zo betitelde Paul van Ostaijen zijn grotesken wel eens. In deze verbluffende teksten vol absurde uitvergrotingen trok hij van leer tegen de wantoestanden van zijn tijd. Elke logica kwam er genadeloos op losse schroeven te staan. De stad en de erotiek zijn de stuwende krachten in deze nieuwe selectie van vijf grotesken. Zoals in het beruchte verhaal Het bordeel van Ika Loch, waarin een hoerenwaardin met krachtige hand haar klanten dirigeert. Of in Werk en spaar!, waarin Everardus Breeske bezeten raakt van demi-mondaine Angèle Hoedemakers. 'Beter één nacht met deze schoonheid dan dozijnen nachten van half-en-half erotiek', luidt de hoop. Helaas. In Van Ostaijens grotesken is de liefde altijd wrang en meestal wreed. PAUL VAN OSTAIJEN [1896-1928] beproefde in zijn korte leven een immense variëteit aan literaire genres, die hij doordesemde met de impuls van het nieuwe. De lyrisch dichter en onverschrokken vormexperimentator bedreef ook theaterkritiek, boog zich over kunst en politiek en was een trefzeker essayist. Van Ostaijen introduceerde het expressionisme in de Vlaamse letteren en evolueerde in zijn ontregelende grotesken naar een nihilistisch dadaïsme. Hij debuteerde in 1916 met de dichtbundel Music-Hall, in 1918 verscheen Het Sienjaal. Tot zijn invloedrijkste werk behoort de typografische en uiterst klankrijke poëzie uit Bezette Stad [1921] en De Feesten van Angst en Pijn [1921, postuum verschenen in 1928]. Van een helder en informatief nawoord voorzien door DIRK LEYMAN