'Villa des Roses is een schets naar de natuur, dat wil zeggen de beschrijving van een pension de famille waar ik in 1906-1907 in Parijs geleefd heb,' zo omschrijft Willem Elsschot zijn debuutroman. In de vele recensies van het boek, dat in 1913 verscheen, is de stijl van de schrijver een terugkerend onderwerp van lof. Naar eigen zeggen is Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons De Ridder) Villa des Roses gaan schrijven door toedoen van 'een 45-jarige juffrouw Van der Tak', een collega van hem bij de Schiedamse werf Gusto: 'Ze wilde altijd dat ik de verhalen die ik vertelde, onder andere over het familie-pension in Parijs waar ik gewoond had, opschreef. Ik sprak nog Vlaams, weet u; en dat vermaakte haar. Wel driehonderd keer heeft ze gezegd: 'Fons,waarom schrijf je dat niet eens op.'' Het is maar goed dat Elsschot haar advies ter harte nam: zijn roman over een verlopen pension in Parijs behoort tot de meest gelezen en geprezen boeken van de Nederlandse literatuur. In een sobere, terloopse stijl weet Elsschot de gasten van Villa des Roses onvergetelijk te portretteren. J. Greshoff: 'Zelden trof een Nederlandsch boek mij zoo direct en zoo diep, omdat het anders was dan alle andere Nederlandsche boeken, welke ik gelezen heb.'