Ik ben Truus den Buitelaar, geboren in Krimpen a/d Lek. Ik ben 'n echte poldervrouw, ruimte, groen, koeien en vooral knotwilgen langs smalle binnenwegen hadden mijn belangstelling. Schoolgaan was niets voor me, van alles uit je hoofd leren sprak me niet aan. Maar ik dacht wel graag over alles diep na, ik wilde wel begrijpen! Rekenen, taal en tekenen waren de cijfers die me over lieten gaan, de rest was knudde. Ik hield meer van ervaring en zelf doen dan van theorie. Ook in mijn geest had ik behoefte aan ruimte, dus vandaar deze gedichten en ik bewonderde Toon Hermans mateloos. Dankzij mijn trouwe hulp en toeverlaat Lucina de Munnik, die alles voor me uitwerkte is deze bundel tot stand gekomen want uit 35 jaar gedichten zoeken ging veel tijd zitten en we hopen dat mensen er om kunnen lachen, er troost uitputten en 'n traan wegpinken omdat alles ons eigen is.