We laten ons gezicht gladstrijken met botox. Als ons hart niet meer functioneert, worden we geopereerd en krijgen we dat van een ander. En als we door een ongeluk een lichaamsdeel moeten missen, dan kan dat vaak makkelijk vervangen worden door een prothese. Onze cultuur staat in het teken van het perfectioneren van het menselijk lichaam door middel van technologisch ingrijpen. Maar wat doet dat met het beeld wat je van jezelf hebt? Kun je je nog identificeren met jezelf als je er door een chirurgische ingreep totaal anders uitziet? Is een prothese alleen maar een handig verlengstuk van je lichaam of vormt het een wezenlijk deel van jezelf? Aan de hand van klassieke en hedendaagse filosofen laat Jenny Slatman zien dat wat wij ons eigen lichaam noemen ook iets vreemds heeft. En juist omdat er altijd iets vreemds in onszelf aanwezig is kunnen we ons aanpassen aan extreme lichamelijke veranderingen.