Na de dood van zijn vader wordt Kees tegen zijn zin directeur van het meer dan 150 jaar oude familiebedrijf Valck & Zonen, kooplieden in Engelse garens en manufacturen. De panden van het bedrijf, aan de Burgwal in Amsterdam, zijn verwaarloosd en voldoen niet meer aan de na-oorlogse voorschriften voor brandveiligheid en de opkomst van confectiekleding zorgen voor een weinig rooskleurig vooruitzicht. Kees denkt tijdens zijn wandelingen door Amsterdam vaak met weemoed terug aan zijn studie Engels, die hem nu alleen nog wat oplevert in de contacten met Engelse wolfabrieken. Het bedrijfsleven is veel te zakelijk voor hem, alle na-oorlogse uitdagingen ten spijt. Daar komt bij dat de belangen van de werknemers en die van de familie lijnrecht tegenover elkaar komen te staan als blijkt dat het bedrijf zijn ondergang tegemoet gaat. In de strijd om voor iedereen er het beste uit te halen, vergeet Kees bijna zichzelf. Met zijn sobere stijl en het respect dat doorklinkt in de beschrijvingen van zijn personages creëert Jan ter Haar een sfeer van nostalgie die de lezer doet terug verlangen naar een tijd waarin de wegwerpcultuur nog onbestaanbaar leek.