Sanije Halili groeit op in een gemengd katholiek-islamitisch gezin, in Kosovo, toen nog een deel van communistisch Joegoslavië. Haar strenge vader wil niet dat Sanije onderwijzeres wordt. Liever ziet hij haar meteen ingeschakeld op het land en in het huishouden. Maar met de steun van haar grootvader kan het meisje toch naar de normaalschool gaan studeren. Ze leert er een jongen kennen, met wie ze kan trouwen. Ze krijgen drie mooie dochters. Als de Servisch-Kosovaarse oorlog uitbreekt, verandert het leven van Sanije op dramatische wijze. Haar man, haar zus en haar moeder worden vermoord door het Servische leger. Sanije ontvlucht met haar dochters en haar vader haar moederland. Ze komen in Vlaanderen terecht, waar ze moeizaam een nieuw leven... opbouwen. Toen ze in een Vlaamse school aan het schoonmaken was, vroeg de directie aan Sanije of ze over haar bewogen leven wilde vertellen. Ze deed het, een tjokvolle zaal met scholieren luisterde met open mond. Het was het begin van dit boek, waarin Sanije vertelt over het verlies, maar ook over de mooie dingen in haar leven.