Met haar debuut Vruchtbeginsel neemt de schrijfster de lezer mee in de absurditeit van het dagelijks leven. In schijnbaar onbevangen waarnemingen en bespiegelingen worden thema's als geboorte, verlies en dood aangeroerd. In vier lange en onderling nauw samenhangende verhalen bouwt Kloostra een fantasiewereld op waarin de hoofdpersoon, een jonge vrouw, zich staande probeert te houden. Zwangerschap en geboorte, maar ook fascinatie voor verlies en dood tekenen zich af tegen het decor van de grote stad. Opmerkelijk is dat Kloostra in haar verhalen de werkelijkheid benadert als door een camera, die steeds gericht wordt op iets wat op dát moment in het verhaal van wezenlijk belang is. Vaak zijn details al voldoende om gedachten en gevoelens op te roepen. Het lezen van de verhalen is daardoor haast een visuele gewaarwording. De combinatie van beeldend taalgebruik, een levendige verteltrant en een sobere, ingehouden stijl leidt tot uitzonderlijk mooie verhalen die de lezer van het begin af aan in de ban houden.