In Wat het licht doet, de achtste poëziebundel van Hans Tentije, gaat het niet alleen om de samenhang tussen waarneming, beleving en verbeelding, maar ook en vooral om de betekenissen die achter de dingen en de gebeurtenissen zouden kunnen schuilen. Drie lange gedichten, twee cycli en een tiental kortere verzen laten in heldere, concrete bewoordingen zien wat het licht doet, wat de tijd doet en hoe Tentije zich daardoor laat meeslepen of er zich juist met al zijn taalmiddelen tegen tracht te verweren. 'Hij weet spanning op de regels te zetten.' (Trouw) 'Het aantrekkelijke van deze gedichten ligt in de eenvoud van het opgeroepene en de mooie heldere taal.' (de Poëziekrant) 'Dit is poëzie. Poëzie van de hoogste orde.' (Het Parool)