Lieke Marsman legt in Wat ik mijzelf graag voorhoud niet alleen gedachten vast maar ook plaatsen en dagen. Zij trekt ze aan als kledingstukken, om te zien hoe zij voelen, en om ze vervolgens weer achter te laten. De dichter kantelt taal als blokken om, om waar te nemen wat zich aan de achterzijde van een begrip bevindt. Deze debuutbundel is gevuld met taal die je het ene moment ontsnapt en die je een volgend moment naar je toe kunt halen. De bundel confronteert de lezer met een heel nieuwe poëzie, losgerukt van conventies en tegelijkertijd klassiek.