Verbluffend debuut van Peter van Kraaij over een gedoemde relatie `Ze was zwart. En stil. Doodstil.' Zo begint de verteller het verhaal van zijn ontmoeting met Lin, een jonge Rwandese vrouw in Brussel. Hij wordt halsoverkop verliefd en niet veel later vertrouwt zij hem haar vijfjarige dochtertje Ange tijdens de weekends toe. De zorg voor het kind vervult hem, maar de moeder blijft op afstand, gehuld in een afgrondelijk stilzwijgen. Telkens als hij dichterbij probeert te komen, vlucht ze weg in een wereld waarvan hij de contouren nauwelijks herkent. Zijn verlangen wordt een hardnekkig zoeken naar erkenning en liefde. Langzaamaan maakt Lin hem deelachtig aan haar leven, haar dromen, haar pijn. Uit de flarden herinneringen doemt het schrikbeeld op van de genocide die ze als kind overleefde en die een lange schaduw werpt op hun toekomst samen. `Een mateloze liefde die niet toereikend bleek. Het is de toon die Peter van Kraaij gevonden heeft om zijn verhaal te vertellen die maakt dat deze tranche de vie je alle hoeken van de kamer laat zien.' - Josse de Pauw