Niels Landstra werd in november 1966 geboren in Slikkerveer, onder de rook van Ridderkerk. Na een verhuizing begin zeventiger jaren naar Noord-Brabant groeide hij daar echter op in een klein dorp, met het vergezicht van de Biesbosch op de horizon. Als jonge adolescent besloot hij om het dorpse leven achter zich te laten, en betrok hij een kamer, drie hoog achter in een studentenhuis. Maar op den duur speelde de rusteloosheid hem weer parten en besloot hij om verder te trekken. Via Draguignan (Provence), Wenen en vervolgens Boedapest om daar als freelance auteur te werken aan fabels, een toneelstuk en een roman, keerde hij weer terug naar Nederland, waar hij uit geldnood als muzikant, zanger en entertainer de bühne beklom. Na het verschijnen van het kortverhaal Het portret in e-zine Meander in 2004, volgde een lange reeks publicaties (korte verhalen, poëzie en interviews) in diverse literaire tijdschriften in zowel Nederland als Vlaanderen. Zijn oeuvre is dan ook rijk, bevat elementen als liefde en dood, geloof en noodlot, en het nemen van afscheid, zoals in zijn gedicht Mijn liefste meisje: 'Ik ben jou, je vlieger, je zonlicht; vrees de dagen zonder zandsculpturen en sprookjesfiguren die gespeend van jou en mij zullen zijn'. Naast zijn gedichten en verhalen, schreef hij drie romans en een novelle, waar deze elementen sterk in verweven zijn en die een melancholische sfeer oproepen, maar ook een wrange vorm van humor kennen; deze vertelwijze maakt zijn werk dan ook boeiend tot de laatst gelezen letter. Zijn dichtbundel Waterval bij uitgeverij Oorsprong is zijn debuut als dichter.