Met 'Weerslag' knoopt Bart Plouvier aan bij de thematiek van zijn twee vorige bundels, Vergezichten en Omgekeken: zowel zijn gevoelswereld als de wereld om hem heen komen uitvoerig aan bod. De aanschouwing van het verglijden van de seizoenen inspireert de dichter om ook het verglijden van zijn eigen leven en liefdes de revue te laten passeren. De poëzie van Bart Plouvier moet het niet hebben van onverwachte vormexperimenten. De poëtische vorm die Bart kiest, is eerder klassiek. Zijn gedichten krijgen daardoor iets tijdloos, wat nog versterkt wordt door de zeggingskracht van zijn dikwijls ontroerende beelden.