Schokkend, verbijsterend, aangrijpend... Wie het relaas van Marie Beatrice Umutesi probeert samen te vatten, neemt vanzelf zijn toevlucht tot dergelijke termen. Umutesi vluchtte, als Hutu en als NGO-medewerkster, in juli 1994 weg uit Rwanda. Ze was, samen met miljoenen andere mensen, op de vlucht voor het oprukkende leger van het RPF. Drie maanden lang woedde reeds de genocide, waarbij vooral Tutsi vermoord werden. Dit boek brengt het verhaal van de vluchtelingen in het toenmalige Zaire, meedogenloos voortgedreven door rebellen van Kabila en medestanders van het RPF. Het is een vergeten kant van het Rwandese drama. De vluchtelingen werden internationaal immers afgeschilderd als een grote bende massamoordenaars die niet meer terug durfden naar hun land van herkomst, uit angst voor represailles. Dat soort mensen was er inderdaad ook wel, maar de meeste vluchtelingen waren bange, onschuldige mannen, vrouwen en kinderen. Dit boek is opgedragen aan alle slachtoffers van de Rwanda-crisis, zowel Rwandezen als Congolezen. De sociologe Umutesi plaatst de gruwelijke gebeurtenissen in een breder kader en zoekt de wortels van het conflict. Ze legt de onzin van de etnische rivaliteit bloot. Tegelijk is haar boek een aanklacht tegen de onmacht en de nalatigheid van de internationale gemeenschap ten overstaan van zoveel menselijke ellende.