Zorg en aandacht voor kwetsbare mensen is een van de centrale opdrachten van de christelijke kerken. De laatste jaren zijn de kerken kleiner geworden, tegelijkertijd is de maatschappij verhard en wordt de verzorgingsstaat versoberd. Deze veranderingen hebben gevolgen voor de inzet van de kerken op sociaal en maatschappelijk terrein. Hoe kunnen de kerken hun zorg voor de naaste vormgeven in deze nieuwe situatie? Met de veranderende vormen van de kerkelijke naastenliefde is ook de vraag verbonden welk woord voor deze zorg gebruikt moet worden. Het gebruikelijke begrip 'diaconie' is teveel verbonden met 'kerk', 'ambt', 'armen', 'maatschappelijke verandering', 'verzorgingsstaat' - allemaal woorden die aan betekenis hebben ingeboet. In dit boek wordt het begrip caritas nader onderzocht en uitgewerkt voor verschillende aspecten van de christelijke zorg voor de naaste. Caritas drukt veel beter uit waar het in die zorg om gaat en wat het belang ervan is voor gelovigen, geloofsgemeenschappen en de samenleving. Dr. Erik Sengers studeerde sociale wetenschappen en theologie. In 2003 promoveerde hij aan de Katholieke Theologische Universiteit op een sociologisch onderzoek naar de katholieke kerk in Nederland. Hij geeft onderwijs in de (godsdienst)sociologie aan verschillende instellingen en is werkzaam als stafmedewerker van de Dienst Diocesane Caritas van het bisdom Haarlem-Amsterdam, waarvan hij diaken is. Vanuit zijn bureau Society & Spirit verzorgt hij onderwijs, lezingen, onderzoek en publicaties op het gebied van kerk en samenleving.