'O, als de zon scheen! Dan vonkte het aluminium van de kapotgeschoten vliegmachines als vuurwerk., Dan blink en schitterde het schroot van de jagers en de bommenwerpers als zilver, als glas, en zag je zoveel kleuren dat het je duizelde, lichtflitsen waar je maar keek. De aanblik maakte je dol van vreugde, je móest die berg op en als je erop afrende en begon te klimmen, wegroetsjend, vallend, steeds hoger, merkte je hoe je steeds lichter ging ademen, steeds vrijer, dat je misselijkheid slonk, en ervoor in de plaats kwam - zo hoog in de lucht, jijzelf in de cockpit van een Spitfire - een onbeschrijflijk gevoel van triomf, het gevoel dat je hier, op het hoogste punt van de wereld, hoger dan de domtoren, de hoogste toren van Nederland, nooit meer bang hoefde te zijn.'