Precies honderd jaar geleden verscheen De vlaschaard, een van Streuvels' beste romans, die mede dankzij de verfilmingen tot zijn bekendste werk behoort. Het twaalfde jaarboek van het Stijn Streuvelsgenootschap laat dit jubileum niet ongemerkt voorbijgaan. Een facsimile van het eerste hoofdstuk, 'De zaaidhede', is een smaakmaker. <b>Paul Thiers</b> bezorgt een uitvoerige bibliografie van De vlaschaard, geeft een geannoteerde bespreking van De vlaschaard-drukken en reconstrueert op basis van de briefwisseling tussen Stijn Streuvels en Emmanuel De Bom hoe de auteur bij uitgever Veen terechtkwam. <b>Marcel Janssens</b> schetst het dramatische generatieconflict van boer Vermeulen en zijn zoon tegen de achtergrond van de onmetelijke, onaantastbare natuurkrachten. <b>Katrien Van Effelterre</b> onderzoekt de volkskundige elementen in De vlaschaard. <b>Erica van Boven</b> geeft een genuanceerd beeld van de ontvangst en de waardering van De vlaschaard in Nederlandse periodieken. <b>Marcel De Smedt</b> ten slotte bestudeerde de allereerste Duitse vertaling van De vlaschaard in de Vossische Zeitung. Naast De vlaschaard komen ook andere thema's in dit jaarboek aan bod. Op basis van een tot dusver onbekend manuscript van Caesar Gezelle schetst <b>Johan Van Iseghem</b> de moeilijke relatie tussen Streuvels en zijn neef Caesar. <b>Pieter Verstraeten</b> bespreekt de drie essays die de literair-criticus Joris Eeckhout in de loop der jaren aan Streuvels' oeuvre heeft gewijd. <b>Paul De Bruyne</b> bekeek de verfilming van De teleurgang van den Waterhoek. <b>Omer Vandeputte</b> onderzoekt de 'Netwerken in Het leven en de dood in de ast', en <b>Karel Platteau</b> schreef de tekst 'Streuvels over zijn vrienden'. De Streuvelskroniek en -bibliografie ten slotte worden zoals steeds verzorgd door <b>Jozef Vandemaele</b>.