Een witte raaf is zeldzaam, maar als deze ook nog blijkt te zingen als een leeuwerik, blijven we stil van verbazing. In 'Wie het langst valt' maakt de lezer kennis met zowel een witte als een zwarte raaf, die beide de sterren van de hemel zingen, en zal de ogen niet droog kunnen houden van ontroering. Ook de andere verhalen geven aanleiding tot waterlanders, maar dan van het lachen. Deze bizarre sprookjes van auteur Ilse Hesp zijn uitermate geschikt voor tobbers die niet kunnen slapen en hun gedachten even een heel andere kant uit willen sturen. Wie stijf staat van de stress zal deze verhalen ervaren als een verademing en na lezing ervan ontspannen tussen de lakens glijden. Het mogen dan sprookjes zijn, maar dat wil geenszins zeggen dat de verhalen geschikt zijn om voor te lezen aan kinderen of kleinkinderen. Kinderen snappen er niks van en zullen vreemde vragen gaan stellen of rare ideeën krijgen, bijvoorbeeld dat er pinguins zijn die graag pruiken dragen. Volwassenen daarentegen zullen al snel de bizarre parallellen ontdekken met het leven van alledag. Wie dit boek heeft gelezen zal bijvoorbeeld geen bedrijfstraining meer met droge ogen kunnen ondergaan - van het lachen.