De eeuwen door hebben kloosters en abdijen mensen gefascineerd. Wat speelt zich af achter die uren, meestal ver van de bewoonde wereld? Het zijn geen musea, geen restanten van een rijk cultureel verleden. Er wonen geen museumbeheerders, maar gewone vrouwen en mannen die bewust gekozen hebben voor een leven in afzondering, om vóór alles God te kunnen zoeken. Monniken hebben opgeschreven wat hen bezighoudt, vanaf de vierde eeuw, toen de eersten zich terugtrokken in de woestijnen van Egypte, tot aan onze tijd, waarin sommigen gaan leven in de stad. In dit boek komen ze zelf aan het woord over wat zij met hun levensstijl zoeken, uitproberen en ervaren. Zij hebben geschreven over afzondering, loslaten, alleen kunnen zijn, over stilte en vasten, over zelfbeheersing, zelfonderzoek en de strijd met het kwaad, over solidariteit met de naaste en de moeite van het samenleven, over het aanvaarden van leven en sterven.