De 150 psalmen zijn meer dan een unieke collectie oud-joodse gebedszangen. Vanaf de opkomst van het christendom zijn ze het voertuig bij uitstek geworden van het gebed der christenen. Ze hebben geklonken in de oud-christelijke basilieken, in de woestijnen van het oosten; ze hebben de uren gescandeerd voor de monniken die de grond en de geest in het westen ontgonnen. In de Nederlandse literatuur vormen de psalmvertalingen een eigen hoofdstuk, in elke periode opnieuw, en met nieuwe middelen geschreven. Bij zijn tweede poging om de psalmen te berijmen schrijft Gabriël Smit: 'Het zijn teksten die je nooit loslaten, omdat ze zo diep menselijk en zo waar zijn, altijd weer. Dat wil zeggen: hun waarheid is voor elke tijd nieuw en de taak van een berijming, anders dan die van een letterlijke vertaling, is deze waarheid in nieuwe vorm eruit te halen, gestalte te geven [...<bold> De herdichting van de hand van Gabriël Smit was in 1952 als Prismapocket een ongekend succes. Er werden bijna honderdduizend exemplaren van verkocht. Gabriël Smit schreef elegisch-romantische, religieuze poëzie. Hij is ook redactioneel medewerker van het Spectrum en de Volkskrant geweest.