Kunsthistoricus Max Morden keert terug naar het dorp aan zee waar hij als kind een vakantie doorbracht. De oude man probeert het verlies van zijn vrouw te verwerken en tegelijk een trauma uit zijn jeugd onder ogen te zien. Tijdens die zomervakantie lang geleden maakte Max kennis met de familie Grace. Ze leken wel uit een andere wereld te komen. Meneer en mevrouw Grace, met hun wereldwijze zelfverzekerdheid en directheid, waren anders dan alle volwassenen die Max kende. Maar het meest fascinerend waren zijn leeftijdgenoten, de tweeling van Grace: de stille, introverte Myles en de vurige, verleidelijke, brutale Chloe. Max leerde ze erg goed kennen, intiem zelfs, en wat volgde zou de rest van zijn leven bepalen. Meedogenloos en op ingetogen wijze schrijft Banville over verlies, verwerking, identiteit en de troostende kracht van de zee.