Het lijkt zo eenvoudig: je zelf zijn. Maar wie dat probeert, ontdekt al snel dat zo’n zelf niet iets is wat kant en klaar op je ligt te wachten. Integendeel. Net als de horizon trekt het zelf bij de minste verplaatsing alweer een andere cirkel om je heen. Behalve een verzameling talige ontdekkingsreizen door deze uitdijende en dan weer inkrimpende cirkel van het zelf, bevat deze bundel een intrigerende serie gedichten over vriendschap en dood. Maar ook een heus wortelgestel, dat op beeldende en bezwerende wijze plaats vrijmaakt voor een mysterieuze gast die maar niet op wil komen dagen. Henk van der Waal (1960) studeerde filosofie in Amsterdam en Parijs, schrijft poëzie en essays. Zijn debuut De windsels van de sfinx (1995) werd bekroond met de C. Buddingh’-prijs, zijn bundel De aantochtster (2003) werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs. ‘Henk van der Waal verkent de verste uithoeken van onze woordenschat en syntaxis. Dat maakt zijn poëzie zo rijk als ze is.’ NRC Handelsblad ‘Van der Waal is een dichter van buitengewone allure.’ Het Financieele Dagblad