De thematiek van ZELFPORTRET OF HET GALGEMAAL (1955) van Herman Teirlinck (1879-1967) is bijzonder actueel. De hoofdpersoon, de bijna zeventigjarige Brusselse bankier Henri M., is een dilettant: hij distantieert zich ironisch van elke levenshouding, hij vervangt de moraal door de schoonheidsleer, hij heeft en sterke neiging tot het spectaculaire, hij is een epicurist en een speler. Hij is ee maskerman en een Don Juan. Tegelijk kijkt Henri dwars door dat kunst- en vliegwerk heen. De oude man houdt niet meer van zijn gefriseerde en geschminkte hoofd, omdat het liegt. Maar zonder die leugen, zonder dat theater, zou hij niet kunnen bestaan.