'Toen hij de bovenkant van de muur bereikte, vluchtten alle verdedigers snel van de muur af, de stad in. Onze mannen achtervolgden hen, dodend en hakkend, tot aan de tempel van Salomon, en het was zo'n slachtpartij dat onze mannen tot hun enkels in het bloed van de vijand waadden.' Aldus een anonieme kruisvaarder over de apocalyptische climax van het beleg van Jeruzalem van 1099. zo aangrijpend en angstaanjagend als een strijder een gevecht beleeft, is de militaire geschiedschrijving maar zelden. Individuen verdwijnen in massale legers, generaals schuiven met vlaggetjes over een kaart en aan het eind van de slag verdwijnen alle slachtoffers in overzichtelijke statistieken. In 'Ze waadden tot hun enkels in het bloed' doen de soldaten zelf hun verhaal, zonder tussenkomst van een alwetende analyticus. Hoe beleefden zij de angst aan de vooravond van een grote veldslag, de pijn van een verwonding en de euforie van de overwinning? Hoe doorstonden ze lange dagen van verveling, afgewisseld met momenten van panische activiteit? Deze selectie uit hun brieven, dagboeken en memoires biedt de lezer een glimp van hoe het is om in het midden van de strijd te staan.