Zo kwamen we aan het eind speelt zich af op een Amerikaans reclamebureau tijdens de laatste stuiptrekkingen van de internethype. Prikborden, koffiebekers, ontslagbriefjes en moordende concurrentie - the American way of life, gezien door de ramen van een kantoortoren. In een klimaat van inkrimpingsoperaties moeten de medewerkers leren om dag in, dag uit op min of meer vreedzame wijze met elkaar om te gaan, ook al doen de onophoudelijke herrie en onmin het bureau eerder op een groot probleemgezin lijken. Joshua Ferris schetst meer dan de hilarische uitwassen van ons westerse arbeidsethos en de verwording van ons bedrijfsleven. Zo kwamen we aan het eind gaat over de spanning tussen ons innerlijke en uiterlijke zelf, wie we zijn en hoe we gezien worden - en over de manier waarop ons werk (de vriendschappen, de rivaliteit, de hemeltergende sleur) ons niet alleen een inkomen oplevert maar ook een akelig groot deel van onze identiteit.