'De titel van dit boek is Zonder Einde. Dat is de letterlijke vertaling van de Hebreeuwse woordcombinatie En-Sof, een term om de absoluut onbenoembare essentie van alle zijn aan te duiden.' Zo opent Hans Korteweg zijn boek over de weg van de mens, de mens die vlucht voor zijn bestemming en die terugkeert. Het boek is geschreven rond een aantal van de grote verhalen over de weg van de mens, verhalen uit de Bijbel, mythen en sprookjes. Deze worden zo verteld dat het is alsof je ze voor het eerst hoort, terwijl ze tegelijkertijd direct met je eigen leven te maken hebben. Je bent lezer en je bent hoofdpersoon. Hans Korteweg verstaat de kunst de grote verhalen van de mensheid zo weer te geven dat ze vrij worden van de moraal waarin ze in de loop van de tijd zijn ingekapseld. Hij pelt ze als het ware uit de heilige huisjes waarin ze bekend en vertrouwd en saai zijn geworden. Hij laat zien dat het in de eerste plaats verhalen zijn over de verhouding van de mens tot de werkelijkheid en dat ze niet de moraal dienen maar het beste weten van de mens. Lezend over Abraham, Lot, Mozes, Jona, Krisjna en Gilgamesj lezen we over onze levensvragen, onze zoektocht en onze mogelijke vervulling. Te midden van alle verhalen ligt de klemtoon op de joodse Bijbel en het concreet mystieke denken dat daarin tot uitdrukking komt. Zonder Einde is een fijnzinnig en inspirerend boek over de mogelijkheid tot ommekeer die er altijd is, hoe duister het bestaan ook is geworden. Het vertelt hoe wij mensen in onze duisternis verbonden kunnen blijven met de bron van alle zijn en het duister zelfs weer kunnen omzetten tot licht.