Op reis door het nieuwe en vaak chaotische Europa ontstond het idee voor de nieuwe bundel van Albertina Soepboer. Zone gaat over grenzen: over oude en nieuwe grenzen tussen noord en zuid, tussen man en vrouw en tussen toen en nu. Zone gaat ook over geweld: wie grenzen trekt of openbreekt, lijkt daar niet aan te kunnen ontkomen. De gedichten vormen het relaas van een reizigster met een koffer vol geschiedenis, die haar altijd weer in lijkt te halen. De reis voert door het oude Rome, het hoge Noorden en langs de Berlijnse Muur. Er doemen spooksteden op als New York en Bagdad. De reizigster gaat verder en komt soms terecht in haar eigen zone, de plek tussen alle plekken. Een plek ook waar de geschiedenis er niet toe doet. Op de achtergrond van de gedichten klinkt muziek mee, telefoon en e-mail. Taal en perspectief verschuiven voortdurend in de bundel, waar de chaos van de tijd vaak overheerst. En uiteindelijk gaat Zone over de liefde. Niet als een overwinning op die chaos, maar als een warme hoofdletter daar middenin.