Jong, snel en romantisch - zo valt de poezie van Menno Wigman misschien nog het best te omschrijven. Met Zwart als kaviaar, het vervolg op's Zomers stinken alle steden, plaatst Wigman zich opnieuw in de traditie van de Europese Romantiek. Toch vallen er genoeg dissonanten te beluisteren om deze poezie zonder meer voor broos en tandeloos te houden. In vuurvaste, ritmisch ronduit virtuoze gedichten geeft Wigman een verrassend nieuwe gloed aan de grote thema's van het leven.