In Zwarte dauw portretteert Rachel Visscher een gemeenschap van bevindelijk gereformeerden. Ze beschrijft op subtiele wijze en met gevoel voor taal de verschillende bewoners van een oude, Hollandse stad, waar het leven van gelovige en niet-gelovige inwoners doordrenkt is van tradities en rituelen. Zwarte Dauw is het portret van een bijzondere, verborgen gemeenschap.