In twaalf verhalen ontmoeten we personages uit Lapidus' Stockholm Noir-universum, ieder met hun eigen stem – ook voert de auteur zichzelf op als personage. Voor het eerst laat hij zich inspireren door elementen uit de klassieke horror- en sciencefictiontraditie. Maar de stijl en sfeer zijn onmiskenbaar Lapidus: rauw, snel, onbarmhartig, boeiend, pulserend, hypnotiserend en vol straattaal en onderwereldslang. De verhalen zijn tragisch, meeslepend, maar ook komisch en spelen zich af in een schimmige wereld vol grote ego’s, te veel wapens en een onstilbare honger naar snel geld. Lapidus staat in deze bundel ook stil bij de morele aspecten van misdaad. Hoe verantwoordt een strafrechtadvocaat (lees: hijzelf) het verdedigen van iemand die gruwelijke misdaden op zijn geweten heeft, zoals kindermisbruik of moord? Hoe vind je je plaats weer in de maatschappij als je na tien jaar vrijkomt uit de gevangenis? En hoe ga je ermee om als je broer of je zoon achter de tralies zit? In zijn kenmerkende stijl vol straattaal beschrijft Lapidus onbarmhartig alles en iedereen in de scene – hij spaart niemand. Zijn hoofdpersonen zijn boeiend, gevarieerd en veelzijdig. Lapidus heeft zoals altijd oog voor detail; het echte leven in Stockholm wordt getoond middels rake, gedetailleerde beschrijvingen. Net als in de trilogie is er aandacht voor de complexiteit van menselijke drijfveren en morele keuzes. Het leven is niet zwart-wit, het is niet louter goed tegen kwaad.