De Europese Unie is Europa niet. Het is een Economische Unie, een bureaucratie verdwaald in haar kapitalistische waarden, alwaar de Europese ziel uit verdwenen is en tal van spoken uit een destructief verleden weer binnentreden. Europa daarentegen is de nu alom vergeten prinses, ontvoerd door Zeus vermomd als stier; een drenkelinge die op Kreta aanspoelde, waar zij de trotse moeder werd van een groots, humanistisch beschavingsideaal, bedacht en bezongen door denkers en dichters, verwezenlijkt door dappere daadkrachtigen die een wereld van waarheid en rechtvaardigheid bevochten op de tirannie van macht, rijkdom en domheid. Het tijdschrift Nexus is opgericht om in een kritische dialoog met de in een lange traditie overgeleverde kunst, filosofieën en levensbeschouwingen de Europese cultuur levend te houden opdat zij zo haar essentiële betekenis kan vervullen: inzicht bieden in eigentijdse vragen en problemen. Ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum is voor Nexus 70 een tiental klassieke toespraken verzameld - van o.a. Victor Hugo, Robert Musil, Joseph Roth, Stephen Spender en Robert Schuman - die ons als de draad van Ariadne uit een doodse Unie kunnen leiden. Tegelijk, omwille van de kritische dialoog, zijn eigentijdse denkers en dichters - o.a. Colm Tóibín, Timothy Garton Ash, Ivan Krastev, Adam Zagajewski, Javier Marías, Philipp Blom en Placido Domingo - gevraagd te reflecteren op de nexus tussen verleden, heden en toekomst. Zo is Nexus 70 als een polyfoon gezang van Orpheus; vol van hoop, zelfinzicht, wijsheid en vertrouwen. Dit opdat prinses Europa uit de vergetelheid wederkeert en, nadat zij haar tranen heeft gedroogd over de wandaden die in haar naam zijn gepleegd, bewust van haar eigen daden in het verleden, weer wil vechten voor het verwezenlijken van haar droom: een beschaving waarin ieder mens in waardigheid zal leven en met trots zal zeggen: 'Ik ben Europeaan!'