Toen het eerste paarse kabinet in 1994 aantrad, leek het er even op dat er een frisse wind zou gaan waaien en dat de collectieve sector op de schop zou gaan. Maar behalve op het gebied van de overheidfinanciën (Zalmnorm) en de zedelijkheidswetgeving (homohuwelijk, euthanasie en abortus), is er volgens Pim Fortuyn vooral niet geregeerd. "Het publieke domein en de collectieve sector verkeren na twee paarse kabinetsperiodes dan ook in een kritieke toestand. De wachtlijsten in de gezondheidszorg zijn lang, het onderwijs bevindt zich in een zorgwekkende toestand, de veiligheid laat te wensen over, het Openbaar Bestuur heeft zijn geloofwaardigheid verloren, en ga zo nog maar even door." In dit boek onderwerpt Pim Fortuyn de toestand van de collectieve sector na acht jaar Paars bewind aan een genadeloze analyse.