In deze ontroerende roman kruipt Thierry Baudet in de huid van cellist Philippe Gautier: een babyboomer die vanuit het hedendaagse Parijs nadenkt over de idealen van zijn generatie – en over de richtingloze wereld waarin die zijn uitgemond. Het verhaal begint op een ochtend als Philippe een ansichtkaart ontvangt van zijn jeugdliefde: de vrouw met wie hij twintig jaar samen was, trouwde en kinderen kreeg. Via zijn herinneringen worden we deelgenoot van de wereld waarin zij elkaar en het leven ontdekten: de jaren zestig en zeventig, de relatie met de generatie voor hen, het idealisme van een leven met muziek en kunst - en een hopeloze verliefdheid op een jong meisje die uitmondt in een hartverscheurende ontknoping.