Het onvergetelijke titelverhaal uit Cupido's pijlen veroorzaakte bij verschijning in The New Yorker in 1968 de nodige opschudding. Het zou het meest expliciete verhaal zijn ooit in dat eerbiedwaardige blad verschenen. Maar behalve opwinding oogstte Templeton ook veel lof: voor de schitterende klassieke stijl waarmee ze een verloren wereld oproept, die van het Oude Europa. Templetons verhalen zijn autobiografisch getint en worden bevolkt door vrouwen met een messcherpe tong en cynische heren van zekere leeftijd. Intens geestig proza, doordrenkt van de moderne geschiedenis.