Als zoon van een agressieve dronkenlap, een afwezige moeder en als pispaal van de school leert Sjors van Linge al heel jong dat hij er alleen voor staat en dat liefde en genegenheid niet voor hem zijn weggelegd. Er gloort hoop als hij de mooie, maar kwetsbare Feline leert kennen en ze samen een unieke manier vinden om hun gedeelde eenzaamheid te doorbreken. Maar als Sjors zich, om aan de pesterijen op school en de confrontaties met zijn vader te ontsnappen, aansluit bij een groepje jongens uit de buurt wordt hij onbedoeld meegezogen in een serie even afschuwelijke als hartverscheurende gebeurtenissen waarin hij zowel dader als slachtoffer is. Als er door Sjors' schuld meerdere slachtoffers vallen, waarvan een zelfs dodelijk, kan hij vanuit zijn beschadigde gedachte niet anders dan dit vreselijke geheim voorgoed wegstoppen in de donkerste kamers van zijn verleden. Maar, zoals dat met geheimen gaat, daar broeit, wacht, knaagt, loert en smeult het voort om jaren later, juist als hij voor het allereerst de kans ervaart om echt iets van zijn leven te maken, tevoorschijn te springen en hem te dwingen tot actie. Nu hij op het punt staat om voor de tweede keer in zijn leven vader te worden, maar voor het eerst bij een hecht gezinnetje hoort, is er in zijn beleving maar één ding dat hij kan doen om zijn ballast en het enorme schuldgevoel van zich af te gooien en de jaren van verloren liefde alsnog te laten zegevieren. Het is alleen te hopen dat hij nog op tijd is. Dagboek van een hufter leest niet alleen als tachtig hoge snelheidstreinen, het schopt ook tegen de wildgroei van egoïsme, de sneloprukkende verhuftering, het ontlopen van de eigen verantwoordelijkheid en de ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke cultuur die onze maatschappij steeds vaker tot een plek maken waarin op het oog doodnormale individuen van het ene op het andere moment veranderen in levensgevaarlijke idioten.