Liefde is oneindig veel werkelijker dan verliefdheid. Liefde gaat veel dieper en is uitgegroeid boven zelfzucht en de ander nodig hebben. Liefde sterft duizend doden om als een feniks op te staan uit alle mogelijke tegenslagen. Liefde komt voort uit de bereidheid om van onze fouten te leren en onze pijn en die van onze partner onder ogen te zien. Mettertijd komen we erachter dat ieders pijn dezelfde is en krijgen we begrip voor anderen die onopzettelijk op onze tenen gaan staan bij het zich eigenmaken van het innerlijke ritme van de dans. Net als wij stuntelen en vallen ze telkens weer tot dat moment van werkelijke aanvaarding wanneer genade verschijnt en de geliefde hen meeneemt de kring in.