Charles Rutten, geboren in 1920, speelde vele jaren een belangrijke rol in de Nederlandse diplomatie. Nadat hij in 1950 op instigatie van Marga Klompé - later Nederlands eerste vrouwelijke minister - bij het ministerie van Buitenlandse Zaken had gesolliciteerd, klom hij daar snel op: hij was in de jaren vijftig nauw betrokken bij de totstandkoming van de EEG, waar hij in de jaren zestig plaatsvervangend Permanent Vertegenwoordiger van Nederland werd. Na een verblijf van drie jaren bij de Verenigde Naties in New York werd hij in de zeventiger jaren eerst plaatsvervangend directeur-generaal Internationale Samenwerking en vervolgens directeur-generaal Politieke Zaken op het ministerie in Den Haag. Hij besloot zijn carrière als Nederlands Permanent Vertegenwoordiger bij de Europese Gemeenschap in Brussel.